معنی یزدان پرست در فرهنگ فارسی عمید

خداپرست، ویژگی آنکه خدا را پرستش می کند، پرستندۀ خدا، موحد، متدین، دیندار

معنی یزدان پرست در لغت نامه دهخدا

خداپرست. (ناظم الاطباء). پرستندۀ یزدان. (آنندراج). موحد. خداپرست. عابد. که به عبادت خدا بپردازد. که پرستش خدا پیشه دارد. (از یادداشت مؤلف) :، کسی کو بود پاک و یزدان پرست، نیازد به کردار بد هیچ دست.، فردوسی.، به چیز کسان کس میازید دست، هر آن کس که او هست یزدان پرست.، فردوسی.، چنین گفت کاین نامه سوی مهست، سرافراز پرویز یزدان پرست.، فردوسی.، به خوان و نبید و شکار و نشست، همی بود با شاه یزدان پرست.، فردوسی.، زن فرخ و پاک و یزدان پرست، دگر باره بر گاو مالید دست.، فردوسی.، ز چیز کسان دور دارید دست، بی آزار باشید و یزدان پرست.، فردوسی.، چنان بود یزدان پرست و درست، که هرگز به خستن دل کس نجست.، اسدی.، دگر ره سپهبد یل چیره دست، بپرسید کای پیر یزدان پرست.، اسدی.، ردی دانش آرای و یزدان پرست، زمین حلم و دریادل و راددست.، اسدی.، خردمند بد پیر و یزدان پرست، جوان گرد و خوشخوی و بخشنده دست.، اسدی.، چو گنجینۀ غارش آمد به دست، هراسنده شد مرد یزدان پرست.، نظامی

معنی یزدان پرست - جستجوی لغت در جدول جو

یزدان پرست

فرهنگ فارسی عمید

یزدان پرست

لغت نامه دهخدا

یزدان پرستی

(یَ پَ رَ)

صفت و عمل یزدان پرست. خداپرستی. پرستش یزدان. (یادداشت مؤلف) :
همیشه به یزدان پرستی گرای
بپرداز دل زین سپنجی سرای.
فردوسی.
گفت من از کار جهان سیر آمده ام و به یزدان پرستی مشغول خواهم شدن. (فارسنامۀ ابن بلخی ص 47).
زیزدان پرستی خبر دادشان
ز دین توتیای نظر دادشان.
نظامی.
و رجوع به یزدان پرست شود

لغت نامه دهخدا

یزدان پرستنده

(زَ)

یزدان پرست. خداپرست. پرستش کننده خدا. (یادداشت مؤلف) :
منم گفت یزدان پرستنده شاه
مرا ایزد پاک داد این کلاه.
فردوسی.
و رجوع به یزدان پرست شود

لغت نامه دهخدا

ایزدان پرست

لهه پرست

فرهنگ واژه فارسی سره

معنی یزدان پرست - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما